Ankara'da, nadir görülen Duchenne Musküler Distrofi (DMD) hastalığına sahip olan Çağlar Özyiğit, diğer hastalara umut ışığı oluyor. DMD hastalığı, distrofin proteinindeki bir mutasyon sonucu kasların bütünlüğünü koruma görevini yerine getirememesiyle ortaya çıkar ve toplumda 4 binde 1 oranında görülür.
DMD hastalığı, genellikle 3 ile 5 yaşları arasında tanı konulabilen bir rahatsızlıktır ve hastalarda omuz ve kalça kuşağı kaslarında sertlik, kas güçsüzlüğü, yorgunluk, sık düşmeler, kas krampları, ağrı gibi belirtilere yol açar. Hastaların ilerleyen dönemlerde yürüme yeteneği kaybolur ve tekerlekli sandalyeye bağımlı hale gelirler, solunum desteği cihazlarına ihtiyaç duyarlar.
Çağlar Özyiğit, Ankara Bilkent Şehir Hastanesi Nöromusküler Hasar Rehabilitasyon Kliniği'nde tedavi görüyor ve hastalığına pozitif bir bakış açısıyla yaklaşarak diğer hastalara ilham kaynağı oluyor.
Hastalıkla mücadele ederken en büyük sorunlardan biri, toplumun DMD hastalarına duyarsızlığıdır. Özellikle ulaşım konusunda yaşadığı zorluklar, Çağlar'ın hayatını olumsuz etkiliyor. Toplu taşıma araçlarının bazen DMD hastalarını almaması, metro asansörlerine ulaşamamaları gibi sorunlarla karşı karşıya kalıyorlar. Bu nedenle DMD hastaları ve aileleri, çocuklarını dışarı çıkarmakta tereddüt edebiliyorlar.
Çağlar Özyiğit, hastalıkla başa çıkarken morali yüksek tutmayı ve diğer DMD hastalarına da aynısını yapmalarını tavsiye ediyor. Konserlere gitmek gibi sosyal etkinliklere katılmayı sürdürüyor, üniversite eğitimine devam ediyor ve düzenli fizik tedavi alıyor.
Kendi gibi DMD hastalarının ailelerinin çocuklarını dışarı çıkarmaları gerektiğini vurgulayan Çağlar, toplumun daha fazla bilinçlenmesi gerektiğini belirtiyor. Ayrıca, hastaların yaşam kalitesini artırmak ve komplikasyonları önlemek için düzenli hastane takiplerinin ve rehabilitasyonun önemli olduğunu vurguluyor.
Prof. Dr. Müyesser Aras, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Hastanesi Nöromusküler Kliniği'nde görevli olarak hastaların tedavi süreçlerini yönetiyor. Hastaların yaşam süresini uzatmanın ve yaşam kalitesini artırmanın temel hedefler olduğunu belirtiyor ve ayrıca hasta ailelerinin eğitiminin önemini vurguluyor. Özel yaşam koşulları ve uygun tedaviyle hastaların daha iyi bir yaşam sürmeleri sağlanabilir.
KAYNAK: İhlas Haber Ajansı